Dahlia’s, nazomerkleur

Je ruikt het en je ziet het: we zitten in de nazomer, voor “herfst” vind ik het nog te vroeg. Ik zie het aan de verkleurende planten, de spinnenwebben, de paddenstoelen. Ik plukte alweer bramen: een klein bakje, precies genoeg voor een toetje.  Als ’s morgens de wekker gaat, is het nog donker. Onderweg zie  ik de nevel op de weilanden liggen. Soms valt er een herfstige regenbui. Wat ben ik in deze tijd van het jaar toch blij met mijn dahlia’s. Ook de afrikaantjes staan nog steeds in volle kleur.  

Veel mensen vinden afrikaantjes en dahlia’s een beetje te gewoontjes. Toegegeven, subtiel kun je ze niet noemen. Met hun felle kleuren zijn ze overduidelijk aanwezig. Maar ik geniet er elk jaar opnieuw van, ze zorgen voor een kleurenfeestje in de tuin. Deze rood-witte heb ik pas voor het tweede jaar. Vorig jaar stond ze teveel in de schaduw van een grotere plant en raakte ze overgroeid. Maar moet je nu zien: vol bloemen en de knoppen blijven komen. 

Een andere verrassing is deze zalm-oranje. Die haalde ik in juni voor een habbekrats uit een opruimingsbak. Juni is aan de late kant om dahliaknollen te planten, maar ze staat nu toch volop te bloeien. Herkomst zegt lang niet alles: ik kocht eens, bepaald niet goedkope, dahliaknollen bij een kweker van naam en faam. Twee jaar op rij geen bloem, geen knop, niks. De tweede winter heb ik ze niet meer uit de grond gehaald. Ze zijn niet teruggekomen.

Deze donkerrode heb ik al jaren. Ze is onverwoestbaar en wordt enorm groot, zelfs in de schaduw. Van deze heb ik al heel veel knollen weggegeven. Het enige nadeel is dat de stelen relatief dun zijn waardoor ze bij zware regenval snel knikken. Maar ze geven zoveel bloemen dat dat niet eens zo erg is. Op de vaas combineren ze schitterend met de roze schermen van sedum.

Tot de eerste nachtvorst zorgen ze voor kleur in de tuin en op een vaas in huis. Zodra de eerste nachtvorst is geweest, zijn de bladeren zwart en spit ik ze uit de grond. Sommige mensen laten hun dahlia’s in de grond zitten en dekken ze af met een laag mulch tegen de vorst. Dat hoef ik dus niet te doen. Ze bevriezen misschien niet, maar de grond is veel te nat waardoor ze wegrotten. Eerst laat ik ze drogen in de schuur. Dan kunnen de beestjes er ook nog uit kruipen. Als ze droog zijn pak ik ze in krantenpapier en zet ze in kartonnen dozen op de zolder.

Wil je nog meer weten over dahlia’s, lees dan:
Het artikel in “De tuin in vier seizoenen”, herfst 2017; of de dahliatest van Eric.

Of bezoek eens een dahliatuin. In veel plaatsen zijn dahliaverenigingen die een gezamenlijke tuin hebben. Vaak hebben ze in de maand september open dagen waar je kunt komen kijken en soms plukken.