De molenviergang in Aarlanderveen is uniek, het is de enige nog werkende “molengang” ter wereld.
(De Bovenmolen)
In de polders bij Aarlanderveen staan vier molens die met elkaar zo’n 500 ha polder droogmalen.
De vier molens staan met elkaar in verbinding; ze geven het water als het ware aan elkaar door. De Putmolen, ligt het diepst en maalt het water naar de Ondermolen, die stuurt het met schepraderen naar de Middenmolen en de Bovenmolen hevelt het water tot slot naar de Oude Rijn. De molens werken nog steeds op windkracht. Alleen als het windstil is en er toch gemalen moet worden, kan eventueel een hulpmotor ingeschakeld worden. In elke molen woont en werkt een molenaar die in dienst is van het Hoogheemraadschap.
Molenviergangroute (8,5 km)
Mijn wandeling begon bij de kerk, ik wandelde langs de kerkvaart naar de Putmolen. Bij de Putmolen staat een paal met een wijzer die aangeeft tot waar NAP is. Dat is toch even schrikken als je dat ziet.
De Putmolen ligt in de polder die “de put” genoemd wordt, dit is het diepste punt: -5 NAP.
Vanaf de Putmolen ging de route een weiland in en wandelde ik langs kaarsrechte watergangen. Via een enkel overstapje en een plank over een sloot, kwam ik aan het eind van de polder.
Midden in het weiland liep een zwaan.
Tussen twee boerderijen door moest ik een stukje over de weg langs de Oude Rijn tot bij de Bovenmolen. Daar ging ik de molenkade op, een dijk waar schapen graasden. Vervolgens liep ik in een even rechte lijn langs een brede watergang naar de Middenmolen.
De Middenmolen ligt behoorlijk dicht bij de Ondermolen. Daar kwam ik via de een pad naast de dijk en daarna was het niet ver meer om weer bij de Putmolen te komen. 
(De Ondermolen)
Al met al loop je gewoon een vierkantje van de ene molen naar de andere. Toch was het een leuke wandeling. Door de mooie wolkenluchten, de wind door mijn haren en door de vele vogels die ik om me heen zag en hoorde. Met onderweg steeds die vier molens in elkaars verlengde.
De route gaat nog een stukje verder de polder in, maar dat was vogelbroedgebied en afgesloten. Toen ik deze wandeling maakte was het nog broedseizoen, dat loopt tot 15 juni.
Eén vraag houdt me nog bezig: waarom stonden de wieken stil? Er stond een flinke wind, daar kan het niet aan liggen. Of woei het misschien te hard?
Ik vond de wandeling in het boekje “Netwerkwandelingen. Groene Hart”. Maar je kan hem ook vinden op de website van de Molenviergang.
stiensbuitenblog 
Recente reacties