Lente, het tuinseizoen is geopend!

Vandaag begint de lente officieel. En daarmee begint het tuinseizoen dan ook. Tuinieren is in. Het radio 1 journaal maakte vanmorgen melding van de start van het “Tegelwippen”: tegel er uit, plant er in. Er verschijnen steeds meer tuinbladen en de krant heeft een tuinrubriek.

Tuinieren is ook onderhevig aan trends. “Weg met het keurige gazonnetje”,  kopt “Trouw”. Want zo’n gazon is niet goed voor biodiversiteit. “Seasons” introduceert de sponstuin, waarin water zo lang mogelijk wordt vastgehouden, met het oog op de verdroging. “Groei & Bloei” zegt ook “Weg met de netheid” Bij G&B zijn ze al een tijdje bezig met verwilderen van de tuin. In een eerder nummer vroeg de hoofdredacteur zich wel af of men de leden (G&B is een vereniging) wel mee kan krijgen met de gewenste verrommeling.

Wie nu denkt dat verwilderen en verrommelen gemakkelijk is, vergist zich. Het is nog steeds gecontroleerde wildheid. Kweekgras en brandnetels rukken nu eenmaal sneller op dan fragielere en zeldzamere bloemen. Ik zie dat hier bij de boomspiegels gebeuren.

Gewoon moestuinieren lijkt een beetje uit. In eerdere jaren besteedde “G&B” veel aandacht aan moestuinen en nieuwe groenten, tips zaaien, opkweken etc. Dat is voorbij. Als het over groenten gaat, dan gaat het over voedselbossen. En voor wie geen grote tuin heeft dan toch de voedselborder. Daarin loopt “G&B” voorop. Een blad als “Seasons” doet meer aan inspireren en laat mooie bezoektuinen zien ter inspiratie. Natuurlijk ook met aandacht voor milieuvriendelijk en insectenvriendelijke planten. Maar toch beduidend minder wild. “Onze Eigen Tuin” doet nog wel aan moestuintips. Een beetje tuinlezen op een regendag is altijd een plezier, hoe je verder ook tuiniert. En er zijn nog veel meer tuinbladen.

Zelf heb ik weer gewoon bietjes, peultjes en wortels gezaaid. Zo’n voedselborder klinkt wel leuk, maar werkt waarschijnlijk alleen goed als je de groenten eerst voor zaait en dan uitplant. Daar heb ik binnen geen ruimte genoeg voor. Ik heb nu binnen al een rij bakjes staan met tomaten, pompoenen, basilicum, palmkool en wat bloemen staan. De peultjes zaten nog maar net in de grond of de duiven storten zich er al op. Daarom heb ik er takken van de hulststruik over gelegd en in de grond gestoken. Dat zal ze -hoop ik-  op afstand houden.

Bloemen tussen de groente, dat blijf ik natuurlijk doen. Voor de insecten en omdat het kleuriger wordt, zoals nu met viooltjes tussen de kruiden. Straks plant ik weer dahlia’s waar altijd veel hommels op af komen. Bepaalde bloemen komen altijd wel terug: de Oost Indische kers, die goed helpt tegen luis, maar ook de neiging heeft om te gaan woekeren en de groenteplanten totaal te verstikken. Ook goudsbloem en de klaprozen trekken veel insecten aan, maar ook die moet ik in bedwang houden. Een experiment als kapucijners door de Japanse wijnbes laten groeien mislukte: de kapucijners konden niet tegen de scherpe doorns en braken af. En toen de pronkbonen zich spontaan door de clematis vlochten, kon ik er niet meer bij 🙂

Rekening houden met de plaats en de grond is in mijn tuintje erg belangrijk. Op stukjes in de schaduw, waar de grond altijd natter is, kunnen geen boontjes. Dat de zomers droger en warmer worden is voor mijn tuin op het noorden eigenlijk wel fijn. Vorig jaar had ik maar liefst vijf aubergines aan één plant en voor het eerst in lange tijd geen schimmel in de tomaten.

Dus ja, deze niet zo trendgevoelige moestuinier is gewoon weer begonnen.

PS. Vandaag, 23 maart, kreeg ik een vragenlijst van G&B met vragen over de inhoud van het blad en de activiteiten van de vereniging. Kon ik meteen mijn wens invullen: om groenten en moestuinen erin te houden.

Advertentie