Het is een anders-dan-anders-jaar in de tuin bij mij. Meestal kan ik niet wachten en begint het in februari al te kriebelen. Maar nu niet. Het was dan eens lenteachtig, dan weer winterkoud. En mijn gezondheid werkt ook niet erg mee. Het echte tuinenthousiasme is er nog niet. Een paar weken geleden schreef ik nog “Het is weer begonnen”, maar toen kregen we nog eens een korte hevige vorstperiode.
Vorstschade
Die laatste vorstperiode hakte er flink in. De maagdenpalm (Vinca major variegata) die de hele winter was blijven bloeien, is nu ineens bruin geworden. En dan de Crocosmia’s, ik had ze nog wel zorgzaam toegedekt met een oude jas, maar de sprietjes die boven de grond staan zijn bruin. Ik hoop dat ze in de grond nog leven. Zelfs de tulpen zien er verpieterd uit.
Rabarber kan wat kou hebben, hij komt tenslotte uit Siberië, toch staan er nog maar kleine puntjes boven de grond. De aardbeiplantjes zijn ook helemaal bruin geworden, maar ik zie weer groene blaadjes tevoorschijn komen. Ze leven nog.
Alleen de blauwe druifjes (Muscari) lijken nergens last van te hebben; ze bloeien net als altijd. De foto is van eind maart vorig jaar, toen waren ze maar iets verder uit dan nu.
Eerste zaaisels
Afgelopen weekend was het ineens mooi weer en ik zag mijn kans: worteltjes gezaaid (onder glas) en meiraapjes. Een beginnetje.
Langzaamaan was ik ook begonnen met zaaien in de vensterbank: pompoenen en courgettes bijvoorbeeld. Die heb ik nu uitgeplant in aparte potjes, courgette in ronde potjes en pompoenen in vierkante. Want anders weet ik het verschil niet. De jonge planten lijken sprekend op elkaar. Straks hebben ze wel een verschillende plek nodig. Pompoenen maken uitlopers en kunnen zelfs klimmen. Courgettes doen dat niet, ze groeien in de breedte.
Ik wil dit jaar weer eens klimbonen hebben. Ik had nog een oud zakje kievitsboontjes waarvan ik niet wist of ze nog zouden kiemen. Als test zette ik ze in een bakje op de vensterbank. En jawel, ze ontkiemden zelfs behoorlijk snel. Nu nog in leven zien te houden tot ze naar buiten kunnen, dat duurt nog anderhalve maand.
En verder, ach elk tuinjaar is anders. Waarschijnlijk ben ik over een maand deze koude, moeizame start vergeten.
stiensbuitenblog 
Leuk om te lezen 🙂 Hier doen de blauwe druifjes ook al hun best, maar de krokussen lijken wel geleden te hebben onder de vorst. Ik was wel verbaasd dat die opkwamen, want was alweer vergeten dat die er stonden.
LikeGeliked door 1 persoon