“Lente in het zwarte gat”

Soms dient een onderwerp voor een blogje zich vanzelf aan.

Toos&Art schrijft op haar blog over “het zwartste zwart” in de kunst. Hoe zwart nog zwarter kan en welk effect zwart heeft. Over de zwarte gaten van Anish Kapoor, die het alleengebruik claimt van een bepaalde kleur zwart. En hoe hier dan weer de draak mee gestoken wordt door anderen. Waarin een groot kunstenaar toch ook klein kan zijn. Lees zelf maar hier. 

De website van ILFU ( International Literature Festival Utrecht) komt vandaag met gedichten van Yentl van Stokkum over “Lente in het zwarte gat”.  Zwarte gaten: gebieden waar niets – zelfs geen licht – uit kan ontsnappen of waar, zoals Yentl van Stokkum dicht, ‘dingen verloren gaan’. Vandaag zes nieuwe gedichten van deze dichter, waarin ze zich afvraagt hoe dat zou zijn: lente in een zwart gat.

Ik kan het niet laten, dit wil ik bij elkaar brengen. Wat dat zegt, zoveel zwart ineens? Ik weet het niet, dat is iets om nog eens over te filosoferen. Voor nu neem ik één gedicht over. Voor de andere zie de website van ILFU.

“ook in het zwarte gat wordt het lente
gok ik en probeer de lengte ervan te meten
een exacte datum te bepalen
in het zwarte gat is tijd tollend afwezig
toch proef ik lente in mijn mond ik
maal de lente tussen mijn tanden
ik schuif een dun reepje lente over mijn brood
vooruit
kleine hapjes
bloesem bloesem en hoe ik altijd naar gehavende knoppen hunker

grote vragen zijn: moet ik mijn boom snoeien
in het zwarte gat is het amper maart
en vooralsnog blijft het onduidelijk
of appelbomen in een zwart gat gedijen

maak ik mijn boom kwetsbaar
beschadig ik mijn boom
wakker lig ik ervan
dit zou een zoete tijd moeten zijn”

Yentl van Stokkum (2024)

Ik wens jullie kleurrijke Paasdagen!