Lente in Park Schothorst

Hoera, vandaag 20 maart is de lente officieel begonnen. In mijn hoofd zat de datum 21 maart, maar het blijkt nu al te zijn. Het was een echte lentedag vandaag, al een paar dagen zelfs.

Begin van de week wandelde ik naar park Schothorst om te kijken hoeveel lente er al te zien was. Helaas, er waren geen lammetjes bij de schaapskooi.

Maar verder was er veel te zien. Ik liep de “4-landschappentuin” in. Hier worden de vier verschillende landschappen uit de omgeving nagebootst in het klein:

• Eemland
• Gelderse Vallei
• Utrechtse Heuvelrug
• “De stad als rots”

Het bremstruweel (Utrechtse Heuvelrug) stond volop in bloei. In een struweel staan verschillende struiken. Behalve brem (Cytisus scoparies) staat daar ook gaspeldoorn (Ulex europaeus) tussen. Dat lijkt heel erg op elkaar, behalve dat gaspeldoorn – de naam zegt het al- doorns heeft. Gaspeldoorn is ooit uitgezaaid langs het talud van de A28 bij Leusden en heeft zich vandaar links en rechts verspreid. Toch is het geen exoot, gaspeldoorn komt hier al voor sinds de middeleeuwen. Toen gebruikte men de doorns in gespen. Gaspel is een oud woord voor gesp. (Dit staat te lezen op het informatiebord). Dit is droge zandgrond.

Even verderop kom ik langs het wilgenbroekstruweel (Beekdalen van de Gelderse vallei). Hier vind je vooral wilgensoorten, maar ook wilde gagel (Myrica gale) en vuilboom (Rhamnus frangula) die ook sporkehout heet. De vuilboom is onmisbaar voor de rups van de citroenvlinder. Dit is natte, matig voedselrijke grond. Ik zag vooral deze gagelstruiken.

In de andere “landschapstuinen” zag ik nog niet veel. Bij de vijver kwaakten kikkers. Ik hoorde ze wel, maar zag ze niet. Aan de overkant van de vijver stond een grote boom vol in bloei. Toen ik er heen liep zag ik dat het een Magnolia stellata was. Bloeiende magnolia’s waren onderweg ook in alle tuinen te zien.

Na de landschappentuin liep ik verder het park in. Langs de kant van de sloot stonden al hekjes voor de paddentrek. In het voorjaar gaan de padden op stap om te paren. De hekjes voorkomen dat ze de weg op lopen. Ze worden dagelijks in een emmertje door vrijwilligers naar de overkant van de weg gebracht.

Tegen het hekje bloeide het speenkruid. En verderop natuurlijk ook deze overbekende paardenbloemen. Het is haast niet te zien, maar op één blad zat een lieveheersbeestje.

In de verte zag ik nog bloesembomen, veel andere bomen leken uit de verte kaal. Maar van dichtbij gezien hadden ze toch al kleine groene knopjes. In lentestemming liep ik  terug naar huis.

Je stapt gewoon je deur uit: Landgoed Schothorst

Natuurlijk baal ik intussen van alleen “ommetjes om het huis”. Maar ik moet in beweging blijven en als ik dan onderweg toch weer wat moois zie, kan ik me er wel mee verzoenen. Deze keer liep ik naar de wijk Schothorst. Genoemd naar Landgoed Schothorst, dat vroeger buiten lag, maar nu door alle nieuwbouw midden in de wijk ligt. Met mooi weer is het er druk, maar ik koos een druilerige dag.

Ik begon bij het Valleikanaal, op het punt waar ik de vorige wandeling was gestopt. Ik volgde het kanaal stukje tot langs de zijkant van een verzorgingshuis. Aan het hek hingen bordjes met “Houd afstand”, een mevrouw met een rollator wandelde in de tuin. Dan de wijk Schothorst in. Ik nam het Reinaartpad. Aan de straatnamen te zien is dit een literaire wijk. Eerst passeerde ik  de middeleeuwse `Vos Reinaerde”. (Bruunplein, Tibeerthof). Na het Kanteklaarpad stak ik de Sara Burgerhartsingel over en was ik ineens een paar honderd jaar verder.

Na nog een klein stukje tussen de huizen was ik er. Ik nam niet de hoofdingang, maar een zijpaadje waarmee ik direct in het bosgedeelte was. Het landgoed heeft twee “sferen”: aan de ene kant bos met oude bomen, veel vogels en een mooie laan met rode beuken. Aan de andere kant zijn er de “vegetatietuinen”, de vlindertuin, de natte tuin, de droge tuin etc. Er is een sterrenwacht, een nagebouwde middeleeuwse boerderij, volkstuinen en een natuurspeelplaats.

Van alle kanten zongen vogels en ik weet dat er ook veel vleermuizen zitten. Ik heb hier wel eens met een batdetector gelopen. In een veldje tussen de bomen spotte ik een fazant, later zag ik er ook een op het erf van de boerderij. Onder de bomen zag ik wilde en minder wilde planten: o.a. salomonszegel, veel look-zonder-look, boshyacinten en een donkerpaarse geranium.

Het hek van de boerderij zat dicht, er liepen wel schapen buiten. Verder zag ik geen dieren, waar zouden de koeien zijn gebleven? Ik verliet het terrein langs het landhuis, dat “de villa” wordt genoemd. Een vierkant huis met een bordes en pilaren ervoor. Er zitten kantoren in. Eerlijk gezegd vind ik het nogal lelijk. Langs de Schothorsterlaan gaat het park nog verder. Het natte gebiedje was verboden terrein vanwege het broedseizoen. Verderop zijn sportvelden en een schaapskooi, dan ben je al in Hoogland.

Via het voetpad langs de weg en daarna een graspad wandelde ik terug tot ik weer bij het Valleikanaal was. Het laatste stuk ging langs het kanaal tot mijn beginpunt. Toch weer een mooie middagwandeling.