Lente in Park Schothorst

Hoera, vandaag 20 maart is de lente officieel begonnen. In mijn hoofd zat de datum 21 maart, maar het blijkt nu al te zijn. Het was een echte lentedag vandaag, al een paar dagen zelfs.

Begin van de week wandelde ik naar park Schothorst om te kijken hoeveel lente er al te zien was. Helaas, er waren geen lammetjes bij de schaapskooi.

Maar verder was er veel te zien. Ik liep de “4-landschappentuin” in. Hier worden de vier verschillende landschappen uit de omgeving nagebootst in het klein:

• Eemland
• Gelderse Vallei
• Utrechtse Heuvelrug
• “De stad als rots”

Het bremstruweel (Utrechtse Heuvelrug) stond volop in bloei. In een struweel staan verschillende struiken. Behalve brem (Cytisus scoparies) staat daar ook gaspeldoorn (Ulex europaeus) tussen. Dat lijkt heel erg op elkaar, behalve dat gaspeldoorn – de naam zegt het al- doorns heeft. Gaspeldoorn is ooit uitgezaaid langs het talud van de A28 bij Leusden en heeft zich vandaar links en rechts verspreid. Toch is het geen exoot, gaspeldoorn komt hier al voor sinds de middeleeuwen. Toen gebruikte men de doorns in gespen. Gaspel is een oud woord voor gesp. (Dit staat te lezen op het informatiebord). Dit is droge zandgrond.

Even verderop kom ik langs het wilgenbroekstruweel (Beekdalen van de Gelderse vallei). Hier vind je vooral wilgensoorten, maar ook wilde gagel (Myrica gale) en vuilboom (Rhamnus frangula) die ook sporkehout heet. De vuilboom is onmisbaar voor de rups van de citroenvlinder. Dit is natte, matig voedselrijke grond. Ik zag vooral deze gagelstruiken.

In de andere “landschapstuinen” zag ik nog niet veel. Bij de vijver kwaakten kikkers. Ik hoorde ze wel, maar zag ze niet. Aan de overkant van de vijver stond een grote boom vol in bloei. Toen ik er heen liep zag ik dat het een Magnolia stellata was. Bloeiende magnolia’s waren onderweg ook in alle tuinen te zien.

Na de landschappentuin liep ik verder het park in. Langs de kant van de sloot stonden al hekjes voor de paddentrek. In het voorjaar gaan de padden op stap om te paren. De hekjes voorkomen dat ze de weg op lopen. Ze worden dagelijks in een emmertje door vrijwilligers naar de overkant van de weg gebracht.

Tegen het hekje bloeide het speenkruid. En verderop natuurlijk ook deze overbekende paardenbloemen. Het is haast niet te zien, maar op één blad zat een lieveheersbeestje.

In de verte zag ik nog bloesembomen, veel andere bomen leken uit de verte kaal. Maar van dichtbij gezien hadden ze toch al kleine groene knopjes. In lentestemming liep ik  terug naar huis.

De paardenbloem

Af en toe verschijnt er in mijn tuin een ongenode gast, zoals de paardenbloem (Taraxacum officinale). De paardenbloem is de bekendste uit de grote composietenfamilie. Wat één bloemetje lijkt is in werkelijkheid één bloembodem met heel veel lintvormige bloempjes. Ik heb hem niet gezaaid, niet geplant en toch staat hij er. Onkruid zou je kunnen zeggen. Maar wacht even, je kunt hem ook een plekje gunnen en zorgen dat hij zich daar gedraagt en zich niet te zeer verspreidt over je tuin. In mijn tuin staat al jaren zo’n pol paardenbloemen. Zodra hij zijn mooie zaadpluizenbollen vormt, pluk ik ze onverbiddelijk af, het moet tenslotte niet te gek worden.

If you can’t beat them, eat them.

Wordt het je toch te gek al die paardenbloemen in je tuin? Dan kun je ze altijd nog opeten. Ze staan niet voor niets ook bekend als molsla, ze bevatten vitamine A,C en ijzer. Al in de oudheid was de paardenbloem bekend, vooral als geneeskrachtig kruid voor lever en galblaas en met een zuiverende werking voor de spijsvertering. Het melksap uit de steel zou tegen wratten helpen. Maar pas op: dit witte melksap is ook giftig en kan een allergische reactie geven.

De jonge paardenbloemblaadjes kun je prima eten, in salades bijvoorbeeld. De smaak lijkt op witlof of radicchio. Later als de gele bloemen verschijnen, worden de bladeren bitterder en minder mals. Die gele bloemetjes kun je uit elkaar trekken en bijvoorbeeld over een salade of soep strooien voor een vrolijke garnering. Of je kunt ze verwerken in kruidenboter.

Andere toepassingen, die ik zelf nog nooit geprobeerd heb: wijn, limonadesiroop, gelei van de bloemen trekken. In Japan schijnt men de (pen)wortel te gebruiken in roerbakgerechten.

Snel recept voor een lentestamppotje

Afgelopen zondag maakte ik dit stamppotje van paardenbloemblad en veldsla (ongeveer 50/50)

verder erbij:  aardappels, stukjes appel, blokjes harde geitenkaas en eventueel walnoten.

 

Was de blaadjes en scheur eventueel het paardenbloemblad wat kleiner. Maak aardappelpuree met melk of groentebouillon. Meng de blaadjes en de blokjes kaas erbij en warm nog heel kort (een paar tellen) door.

Voeg dan de stukjes appel toe en eventueel de walnoten.

De verstokte vleeseters kunnen hier natuurlijk nog een balletje gehakt bij nemen. Wil je vegan, vervang dan de kaas door kikkererwten.

Eet smakelijk!

Als je paardenbloemblad niet in de tuin hebt, kun je het heel gemakkelijk uit de natuur plukken. Doe dit dan bij voorkeur niet op een hondenuitlaatveldje.