Lente in de tuin

Nu de temperaturen milder worden en de regen minder hevig, zie ik de tuin opleven. Vooral van de voortuin word ik vrolijk. De blauwe druifjes zijn uitgebloeid, de roze boshyacinten zijn nu aan de beurt. Ze combineren mooi met de judaspenning, die nu ook bloeit. Langs de rand doen de muurbloempjes nog steeds volop mee. Ja, in het voorjaar is mijn voortuintje op zijn mooist.

Intussen begint het ook te kleuren in de achtertuin. De clematis staat zit vol bloemen. Her en der komt de Oostindische kers alweer boven de grond. Die hoef ik niet meer te zaaien, ze zaaien zich zelf royaal uit. Ook de judaspenning zaait zich elk jaar uit met wolken witte bloempjes.

En dan de lelietjes-van-dalen, ik heb ze onlangs met handenvol uitgegraven. En nog steeds steken ze de kop op, ik ben bang dat ze de aardbeienplanten tekort doen.

In de kruidenhoek is al het al behoorlijk groen. Salie en tijm bleven natuurlijk staan. De bieslook blijft nog wat achter, maar de lavas (maggiplant) is fors. Eigenlijk te groot voor het hoekje.

Vandaag plantte ik de eerste dahlia’s in de grond. Allemaal hebben ze al flinke uitlopers gekregen in hun dozen op zolder. Tja, op die zolder was het ook niet echt koud.

Zojuist at ik de eerste rabarber en ik maakte een salade met de eerste pluksla met paardenbloemblad.

Ja, het is nu echt lente. Zou deze kever toch nog te vroeg zijn wakker geworden?

Roomse kervel en groene lentesoep

Langzaam maar zeker wordt het groener in de tuin, ook al heb ik nog niet veel in de tuin kunnen doen. Sommige planten komen gewoon elk jaar terug. Zo stopte ik ooit eens een paar knoflookteentjes in de grond, die elk jaar opnieuw uitlopen. Het groene blad lijkt op iets tussen prei en lente-uitjes. En zo gebruik ik het ook, bijvoorbeeld in een lichte groene lentesoep (recept hieronder).

De tuinkruiden zijn terug

Veel tuinkruiden zijn vaste planten, ze zijn al best groot. Vooral de roomse kervel (Mhyrrhis odorata). Die is altijd vroeg, maar nu zag ik er vandaag al een bloem in. Toch maar weggeknipt, want bloei gaat vaak ten koste van de smaak en ik wil hem nog een poosje gebruiken. Roomse kervel is een vaste plant uit de grote familie van de schermbloemigen (denk bv aan fluitenkruid). Het geveerde blad heeft een zachte anijsachtige geur en smaak. Het is iets anders dan de echte kervel (Anthriscus cerefolium), dat is een kleinere eenjarige plant, met een subtielere smaak. Ik heb eens gezocht waar dat “roomse” vandaan komt. De verklaring die ik vond en die ook in de Latijnse naam terugkomt verwijst naar de geur van de plant. De anijsachtige geur zou lijken op mirre, een bijbelse, roomse (?) geurstof. (Zou er ook een gereformeerde plant zijn? Ik ben er nog geen tegengekomen.)

De pollen bieslook zijn groot genoeg om van te knippen en de tijm is ook al weer klaar voor gebruik. De marjolein heeft de eerste kleine blaadjes, net als de citroenmelisse. In de zomer zet ik thee van citroenmelisse met munt. Lekker als het warm is! De munt is nog weinig zichtbaar, maar die komt zeker terug. Munt is nogal een woekeraar. De salie is gewoon groen gebleven, daar heb ik ook ‘in de winter van kunnen eten.

Lavas (of maggiplant) en rabarber blijven nog even uit: er zijn flinke punten te zien, maar nog lang niet eetbaar.

linksboven de roomse kervel, vooraan pollen bieslook en de rode puntjes van lavas

Lentesoep met roomse kervel

 

Voor ongeveer een halve liter mooie groene soep:

2 stengels bleekselderij,
1 lente-ui of een kleine prei,
2-3 handjes groene linzen,
niet teveel het is een lichte lentesoep.
halve liter bouillon;
paar takjes roomse kervel.

 

Bleekselderij en preitje/lente-ui kleinsnijden en kort roerbakken in olijfolie.
Linzen en bouillon erbij doen en laten koken tot de linzen gaar zijn.
Kort pureren, de soep moet niet helemaal glad zijn, maar een beetje half-om-half.
De blaadjes van de kervel van de stelen halen en iets kleiner snijden. Aan het eind toevoegen aan de soep en kort doorwarmen. Niet meer doorkoken, dan verlies je de speciale anijssmaak.

Als je geen kervel hebt, dan kun je natuurlijk ook peterselie nemen, de smaak wordt dan wel “gewoner”.

Eet smakelijk.