Van Vleuten naar het Maximapark

Stadse Trage tocht Vleuten (10 km)

De trein naar Vleuten zit mudjevol met sprookjesachtige mensen, elfen m/v, koninginnen, meisjes met bloemen in het haar enz. De mannen zijn in de minderheid, maar ze zijn er wel. Het blijkt dat ze allemaal naar “Elfia” gaan, een sprookjesachtige dag bij kasteel De Haar. Wat dat is weet ik niet. De dames, die ik het vraag, gaan voor de eerste keer en weten het ook niet precies.

In Vleuten ga ik in mijn eentje rechtsaf, de elfen verzamelen zich bij de bushalte. Tijdens het eerste stuk van deze Trage Tocht bedenk ik dat ik ook beter naar “Elfia” had kunnen gaan. De route slingert door een woonwijk, het is een saai stukje. Pas als ik bij het gemaal kom, wordt het beter. De woonwijk ligt nu aan mijn linkerhand. Aan de rechterkant loop ik in het groen over een graspad langs het water.

Ik volg dit water een tijdje tot ik in de perenwijk kom, de straten hebben hier namen van perenrassen: Clappsperenlaan, Souvenirperenlaan enz. Dan door naar de tuinenbuurt (Heidetuin, Bloementuin enz.) en via een aantal vlonderpaden kom ik bij een winkelcentrum.

Na een kopje koffie ga ik verder voor de betere helft van deze wandeling: richting het Maximapark. Het is leuk om nu eens vanaf deze kant het park binnen te lopen. Meestal ga ik vanaf station Terwijde, dan kom je meteen in de “Binnenhof”. Nu kom ik via brede lanen (de Buitenhof). Het park is hier heel ruim opgezet. 

 

Als ik het bordje “Japanse tuin” zie, wijk ik van de route af om die te gaan bekijken. De laatste keer dat ik hier was, was hij nog niet af. Nu is er meer “Japans” te zien, mede dankzij de vele rododendrons en azalea’s. En ik zie er een bloeiende sneeuwklokjesboom. Het is niet zo’n soort tuin als die bij Clingendaal, deze is veel ruimer opgezet. In Japan zijn ook niet alle tuinen hetzelfde. (Meer over soorten Japanse tuinen beschreef ik hier).

Over houtsnipperpaden met wat heuveltjes kom ik weer terug op mijn route. Via de Beukenboslaan, waar ik al die blauwe hyacintjes zag uit mijn vorige blog. Over de brug en dan binnendoor naar de Vlinderhof.

   

Het is altijd leuk om door de Vlinderhof te wandelen. Een konijntje huppelt voor me uit en lijkt totaal niet bang van mensen. Een aantal echte voorjaarsbloeiers is al uitgebloeid. Hier en daar zie ik vogelmelk en salomonszegel. De alliums beginnen paars te kleuren.

Omdat ik wat langer in de Vlinderhof ben gebleven en ook veel tijd heb besteed aan het bewonderen (en foto’s maken) van de bluebells, maak ik de route niet helemaal af. Waar het Van Dugterenpad naar links buigt, ga ik rechtsaf in de richting van de Oude Utrechtseweg. In plaats van terug te gaan naar het station in Vleuten, opnieuw door een (andere) woonwijk, loop ik zo naar het station Terwijde. Dat is minder woonwijk.

Het was inderdaad een Stadse Trage Tocht. Je vindt hem op de wandelzoekpagina.

Hier meer over de Vlinderhof en over het Maximapark.

Bluebells in het Maximapark

In het voorjaar kleuren in Engeland hele stukken bos blauw door de bluebells, de wilde hyacint (Hyacinthoides non-scripta). Maar voor al dat blauw hoef je niet zo ver weg. Ik zag het nu in het Maximapark in Utrecht.

Inheems maar zeldzaam

De wilde hyacint {Hyacinthoides non-scripta) is inheems in West Europa en komt in nog op enkele plekken in de wilde vorm voor. In de meeste gevallen zijn het verwilderde tuinplanten, ze zijn namelijk ook veel aangeplant als stinzenplant bij landhuizen. De wilde hyacint is een schaduwplant, je vindt hem daarom vaak in bossen, onder de bomen. Het is een kieskeurig plantje: niet te rijke grond, maar ook niet te arm; niet te zuur, maar ook niet te kalkrijk. In Nederland zijn er vrijwel geen zuivere inheemse hyacinten aanwezig. Er is namelijk een

Spaanse concurrent

De wilde hyacint wordt stevig beconcurreerd door de Spaanse hyacint (Hyacintoides hispanica). Die is veel minder kieskeurig over de grond en wil ook best in de zon staan. Je snapt het al, deze hyacint is veel makkelijker in de omgang.

Toen ik op het internet ging zoeken zag ik dat er verschillende namen door elkaar heen worden gebruikt: wilde hyacint, Spaanse hyacint, bos hyacint. Toch zijn er verschillen.

Onderlinge verschillen

Er zijn onderlinge verschillen, behalve die van de eisen aan de standplaats:

• De wilde hyacinth wordt ca. 15-30 cm. hoog.
• De bloemen staan min of meer aan dezelfde kant van de stengel en hangen dezelfde kant op.
• De bloemen zijn diepblauw.
• De wilde hyacint geurt.

• De Spaanse hyacint wordt ca. 40-50 cm. hoog.
• De bloemen staan verspreid aan de stengel.
• De bladeren zijn breder dan die van de wilde hyacint.
• De bloemen zijn lichterblauw dan die van de wilde hyacint.
• De Spaanse hyacint heeft geen geur.

Allebei de soorten zijn te koop als tuinplant (bolletjes). Daarnaast zijn er veel kruisingen ontstaan (hybriden). Soms toevallig, vaak ook gekweekt. Die heten dan meestal boshyacint, soms met de toevoeging non-scripta, soms met hispanica. Gekweekt zijn ze ook in het roze.

Ik durf niet te zeggen of dit blauwe tapijt in het Maximapark van de wilde of van de Spaanse hyacint is. Of, ook mogelijk, een kruising.

Om ervan te genieten hoef je dit natuurlijk niet allemaal te weten. Ga gewoon een poosje op een bankje zitten kijken.

Door het koude weer zullen ze iets langer staan te bloeien dan normaal. Maar wacht niet te lang om te gaan. Vorig jaar was ik net te laat en dan zie je een treurig veld met bruine uitgebloeide bloemen.

Lente in het Maximapark

Nog steeds is het mooi weer. Maar vanaf donderdag zou het minder worden. Nou ja minder, normaal februariweer. Als het weer je naar buiten lokt en je hebt een vrije dag, dan moet je gaan, vind ik. Ik koos voor een wandeling door het Maximapark.

Ik liep het park binnen vanaf station Terwijde en sloeg eerst linksaf naar de Vlinderhof, die lag er nog kaal bij. Randen lichtblauwe dwergirissen en een geel bloemetje dat ik niet kende. Dat moest ik opzoeken. Het blijkt een hoepelroknarcis te zijn (Narcissus bulbocodium). Wat een feestelijke naam!

Het mooie weer had veel mensen naar buiten gelokt. Het terras aan de vijver zat bomvol, ik was blij dat ik een broodje kaas bij me had. Toen ik op een rustig bankje zat te eten, vlogen heel laag ganzen over. Later zag ik ze aan de waterkant zitten. Waarschijnlijk de grote Canadese gans.

Het Maximapark verbindt de Utrechtse nieuwbouwwijk Terwijde met de dorpen De Meern en Vleuten. Daarom kom je ook huizen en boerderijen tegen in het park en scharrelen er ineens kippen in een beukenhaag.

Via de uitgang aan de kant van Vleuten ging de route het park uit.

In het dorp dronk ik koffie op een terras met uitzicht op een spiegelend kunstwerk.  “Prophecies of light advancing light” van David Mackay (2011). Later las ik dat het staat voor de veranderingen in Vleuten door de komst van de nieuwbouwwijk Leidsche Rijn (zie hieronder).

Op de heenweg liep de route langs de zuidkant van het park. Voor de terugweg koos ik de noordkant.

Toen zag ik de futen. Futen zijn zulke mooie vogels. Met hun kuifje en hun roodbruine veren. Ze kunnen onder water zwemmen en heel ergens anders bovenkomen, zodat je op de totaal verkeerde plek gereed staat met je camera. Maar dit stelletje liet zich uitgebreid fotograferen.

Het hoogtepunt van mijn wandeling!

Via dezelfde uitgang als ik waar ik ’s morgens was begonnen verliet ik het Maximapark weer en liep de laatste meters naar NS station Terwijde.

Ik liep een gedeelte van de Groene Wissel Utrecht-Terwijde (Maximapark en Haarrijnse Plas). In totaal 12 km. Ik volgde alleen het eerste stuk tot in Vleuten en wandelde toen mijn eigen route terug naar het station. De route gaat niet langs de Vlinderhof.

Lees hier over het spiegelkunstwerk

Info over het Maximapark

De Vlinderhof in Utrecht

Schoonheid van de imperfectie

Ik had er al veel over gelezen: de Vlinderhof in het Utrechtse Maximapark, ontworpen door Piet Oudolf, geopend in 2014, aangelegd en onderhouden door vrijwilligers. Piet Oudolf is een van de voortrekkers van natuurlijk tuinieren (ook wel Dutch Wave genoemd). De Dutch Wave kwam al eens aan bod in mijn blog over museum Voorlinden en in “Buiten is het groen“. Hoog tijd voor mij om eens in de Vlinderhof te gaan kijken.

Het Maximapark is 200 ha groot en ligt in het nieuwe stuk van Utrecht (tussen Leidsche Rijn en Vleuten). In het park is nog veel terug te zien van de oorspronkelijke natuur. Het is waterrijk met de natuurlijke begroeiing van riet, wilgen, lissen. Ook zag ik rietorchissen en zwanenbloemen. Overal bloeiden wilde planten: kaasjeskruid, ratelaar, wilgenroosje. Er lopen fietspaden doorheen en er is zelfs een trekpontje. In een hoek van het park, afgeschermd door struiken, ligt de Vlinderhof. De tuin is ook openbaar toegankelijk en er wordt goed gebruik van gemaakt. Er zaten fietsers op een bankje uit te rusten, er wordt yoga gedaan en af en toe is er een tuinconcert.

Schilderen met planten

Voor mij is dit “schilderen met planten”. Ogenschijnlijk willekeurige groepjes planten vormen samen de tuin. Soms hoog, soms laag, kleuren die mooi bij elkaar passen paars, blauw, wit, geraniums, grassen en dan opeens knalt er een groep geel duizendblad tussendoor.

   

Ogenschijnlijk willekeurig, want er ligt een zeer gedetailleerd beplantingsschema aan ten grondslag. Dit is terug te vinden op de website van de Vlinderhof, compleet met een lange plantenlijst.

De tuin wordt onderhouden door vrijwilligers, die de oorspronkelijke beplanting in stand houden, maar niet al te zeer ingrijpen. Uitgebloeide planten met verschillende bruintinten en mooie zaaddozen blijven staan. Je zou dit rommelig kunnen vinden, maar het hoort helemaal bij het ontwerp van de tuin.

Er zijn vele soorten tuinen, strakke tuinen, thematuinen, geurtuinen, pluktuinen. Allemaal meer of minder mooi in zijn soort en ik wandel er graag rond. Maar ontroerd raak ik door dit soort tuin: een tuin als een impressionistisch schilderij, waarin ook plaats is voor het imperfecte. Zoals ook in het leven niet alles perfect is en hoeft te zijn.

Tot slot: het Maximapark is erg groot. In het park staan af en toe bordjes die naar de Vlinderhof verwijzen, maar het is handiger om van tevoren de plattegrond te downloaden.

Voor wie meer wil lezen:

Website Maximapark/Vlinderhof 

Beplantingsschema met plantennamen: plantenkaart

Informatie over Dutch Wave, Piet Oudolf en de Vlinderhof: achtergrondinfo